Lieve lezers,
[grwebform url=”https://app.getresponse.com/view_webform.js?u=VrXlu&wid=14155502″ css=”on” center=”off” center_margin=”200″/] Het verhaal van Jozephine wordt goed gelezen! Wel hebben we wat vragen binnen gekregen over de lengte van de stukjes. In samenspraak hebben Jozephine en ik besloten om het allemaal iets sneller te laten lopen. Met andere woorden: De wekelijkse blog wordt langer.

Vandaag deel 5 van Jozephine haar verhaal. Zij heeft een Gastric Bypass (maagomleiding) laten doen en is bereid om haar verhaal hier te delen. Hier dus het langere deel 5 van: Van Vol naar Slank. Veel plezier!

Jozephine haar verhaal
Weer terug in de wachtkamer bedacht ik mij, dat ik al op de helft was van de gesprekken. Wat ik precies met de arts en later met de psycholoog heb besproken, weet ik niet meer. Wat me is bijgebleven, is dat ze beiden aangaven, dat het goed was dat ik er was – daar bij de NOK dus.
Met een goed gevoel reed ik weer naar huis. Ik moest nu 4 weken wachten op de uitslag. Op 10 juni tussen half 2 en half 5 zou ik gebeld worden.
Heel fijn zo’n concrete afspraak.
Ik wist wanneer ik bereikbaar moest zijn. Zo hoefde ik niet dagen mijn telefoon in de gaten te houden. Precies om half 2 werd ik gebeld: Ik was een geschikte kandidaat! Gefeliciteerd, aldus de medewerkster.
Ik was zo blij, zo blij. De tranen liepen over mijn wangen. Vervolgens kwam de vraag op welk dagdeel ik de komende tijd beschikbaar was om naar de bijeenkomsten te komen. Ik koos voor de donderdagochtend. Aangezien we in mei al op vakantie geweest waren, kon ik al op 25 juni beginnen. Zo vet (ja toen was ik dat nog, haha). Mijn man en kinderen waren ook heel blij voor me. Ik heb de hele dag met een verende tred gelopen.

2 weken later stapte ik lichtjes gespannen bij de NOK naar binnen: wat voor mensen zouden er in mijn groep zitten? Met deze mensen ging ik het lange begeleidingstraject in.
De eerste 6 sessies vonden plaats voor de operatie. Hierin leerden we onder andere elkaar kennen; maakten we omgangsafspraken; bespraken we hoe het zover heeft kunnen komen; wat we kunnen verbeteren in ons eetpatroon; welke wijzigingen in ons beweegpatroon kunnen we nu al maken: want hoe fitter we de operatie in zouden gaan, des te sneller zou ons herstel zijn.
Ik maakte kennis met 8 vrouwen en 1 jonge man, in leeftijd variërend van 26 tot 60 jaar. Bij de 2e sessie vertelde 1 van de dames, dat ze zwanger bleek te zijn en daarvoor zou gaan. Ze verliet de groep en wij gingen met 9 personen verder.

Het traject waar ik ben ingestapt, is niet alleen ingrijpend voor mijn leven, maar ook voor mijn naasten. Om deze mensen te informeren over wat en hoe van de verandering, werd er een zogenaamde VIP sessie georganiseerd.
Van elk groepslid mochten er 1 of 2 mensen komen, die belangrijk zijn in het dagelijkse leven van dat lid. Ik had gevraagd of er 3 mensen van mij mochten komen, want dan konden allebei mijn meiden ook mee. De jongste was ook erg geïnteresseerd en begaan met wat ik zou gaan laten doen. Gelukkig was het geen probleem. Ze hebben er heel wat van opgestoken en kregen zelfs een lijst met tips mee voor “Hoe om te gaan met iemand die een gastric bypass laat doen”. Een handige lijst, die ik naar andere familieleden en vrienden heb gestuurd.
Wij moesten erg lachen om de waarschuwing, die de psycholoog gegeven had: de patiënt kan emotioneler reageren. Waaat? Nog emotioneler? Bij een beetje emo-tv heb ik al een tissue nodig. Gelukkig is het allemaal reuze meegevallen. Ik heb geen extra tissueboxen hoeven kopen.

Het was voor de operatie erg belangrijk, dat mijn lever zo klein mogelijk worden. De lever ligt om de maag heen, en hoe kleiner en soepeler de lever is, des te eenvoudiger kan de chirurg bij de maag. Het standaard traject is, dat je 2 weken voorafgaand aan de operatie overstapt op 3x per dag een maaltijdshake aangevuld met wat gekookte groente. Aangezien dit best zwaar is, zijn onderzoekers bezig met een alternatieve aanpak: vanaf 4 weken voor de operatie neemt de patiënt dagelijks 2 visolie capsules.

Je mag redelijk normale hoeveelheden blijven eten. Voor grote snoepers is het niet altijd even makkelijk, maar ik vond het heel goed te doen. Ik kan knagen, kauwen en bijten, hetgeen de “shakers” enorm gingen missen. Ik deed dus mee met het onderzoek en werd ingeloot in de visolie groep. Behalve de visolie capsules hoorden ook 2x een MRI-scan en diverse bloedafnames bij het onderzoek. Lekker door de medische molen, dacht ik. Ik vond het prima. Mijn lever bleek tijdens de operatie lekker soepel en voldoende verkleind te zijn. Ik hoop van harte dat deze methode over niet al te lange tijd de standaard aanpak zal zijn.

Deel 1 klik hier Deel 4 klik hier
Deel 2 klik hier
Deel 3 klik hier

Volgende week het volgende deel.