Hallo allemaal!
Vandaag een toevoeging op de serie Van Vol naar Slank.
Het verhaal van Jozephine, Zij heeft een Gastric Bypass (maagomleiding) laten doen en is bereid geweest om haar verhaal hier te delen. Vandaag maakt ze ons deelgenoot van de leuke dingen die ze nu kan doen omdat ze een maagomleiding heeft laten doen! Veel lees plezier! Dus Van Vol naar Slank de Leuke dingen
Het verhaal over mijn traject om een Gastric Bypass operatie te laten doen hebben jullie kunnen lezen. Vandaag wil ik graag allemaal leuke dingen ten gevolge van de operatie delen.
Eén van de eerste dingen die in mij opkomt, is achtbaan. En wel de Goliath in Walibi. In juni vorig jaar was ik met mijn gezin in dat pretpark. We wilden in de genoemde achtbaan gaan. Aan het begin van de wachtrij staat een stoeltje zodat je kunt testen of je er in past. De gordels, die er hadden moeten zitten, zaten er niet aan. Ik had nog nooit problemen gehad met een gordel, dus ging ik mee de rij in. Na 3 kwartier wachten stapte ik vol goede moed in het stoeltje, maar hoe de medewerker ook zijn best deed: de gordel en beugel gingen niet dicht. 
Ik moest weer uitstappen. Nog nooit van mijn leven heb ik me zo ellendig gevoeld. Huilend ben ik weggelopen.
Een paar maanden na de operatie waren we weer in het pretpark. Ik was al bijna 20 kilo afgevallen, maar paste niet in het stoeltje aan het begin van de wachtrij. Mijn dochters en man hadden er alle vertrouwen in, dat het goed zou komen. Nou ik niet. Ik werd met de meter dat we opschoven in de rij nerveuzer. En toen……. HOERA ik paste er in. Wat een overwinning. Voor slanke mensen is het de normaalste zaak van de wereld, dat je overal in kunt zitten, maar dat was het voor mij niet.
Wat nu ook zo leuk is, ik kijk als ik uit eten ga, niet eerst naar het soort stoelen dat er in het restaurant of op het terras staan – om te kijken of ik er wel prettig in kan zitten en weer uit kan komen – maar de menukaart bepaalt nu of ik gast word of niet.
Laatst zei mijn dochter, dat er een broek op haar bed lag, die niet van haar was?! Ik was nog zo gefocust op grote broeken, dat elke broek, die niet aan “groot” voldeed, van haar moest zijn. Nou niet dus. Maatje 44 is van mij (ipv 54) en niet van haar.
Afgelopen weekend had ik een repetitie van de musical waar ik in speel. Voor de applausfinale stonden er al 15 mensen in een rij. Met 7 mensen moesten wij tussen deze spelers doorlopen. De voorste rij mensen draaiden zich een kwartslag en wij moesten er dus tussendoor. Ja ja, nog geen mensbreedte en ik moet daartussen door? Maar natuurlijk ging het zonder problemen. Toen ik er tussendoor gelopen was, riep ik blij: “Ik pas er tussendoor, zonder iemand aan te raken! Oh yeah.”
Iedereen was zo blij voor me. Echt kicken.
Op de dag dat ik 40 kilo was afgevallen (4 maart om precies te zijn) heb ik mijn jongste dochter op mijn rug genomen, omdat zij dat gewicht heeft. Ze zat goed en wel op mijn rug, en ik voelde direct mijn knieën protesteren en mijn bovenbenen zwaar worden. Ik ben wat rond gaan lopen in de kamer en mijn benen hadden het toch zwaar. Na een paar minuten heb ik dochterlief van mijn rug gezet en het was alsof ik gelift werd. Als een veertje zo licht voelde ik me. Wat heb ik al die jaren veel meegesleept zeg! Ik ben zo enorm blij dat dat nu niet meer hoeft.
Een paar kleine geneugten die mij te binnen schieten: veters strikken gaat eenvoudig; sokken aantrekken gebeurt gedachteloos; teennagels knippen is een makkie; afdrogen na het douchen is tegenwoordig zo gebeurd; ik heb veel meer energie; op hoge hakken lopen is mogelijk (ik voel me weer een mooie vrouw) en als ik uit eten ga, hoef ik niet veel te eten en te drinken, dus dat is lekker goedkoop 😉 Ik geniet elke dag van mijn steeds slanker wordende lichaam en mijn groot gegroeide zelfvertrouwen.
Als je de hele serie wilt lezen: zoek dan in het zoekveld onder ‘zoeken op Xandrasplace’ naar: Van vol naar slank!
“Zoeken op Xandrasplace” vind je rechts onder het inschrijfformuliertje.
Natuurlijk heeft hij mij goede suggesties gedaan en tips meegegeven voor krachtoefeningen, die ik thuis kan doen. Daar in de sportzaal ben ik iets zwaarder gaan trainen: meer gewicht en dan iets minder vaak. Ik heb het blijkbaar op de goede manier gedaan, want ik heb geen spierpijn gehad de dag erna, haha.
Wat me ontzettend blij maakt, is de kleding die ik van groepsgenoten heb gekregen. Ik loop weer in passende kleding en iedereen ziet dat ik heel veel ben afgevallen. Het is zo kicken! Ik draag nu strakke kleren en het kan gewoon! Ik ben zo enorm blij. 
Oh spannend joh. Hoe zou mijn lijf reageren? Ik heb het sneetje in kleine stukjes gesneden (zo klein als de stukjes, die ik aan mijn baby’s gaf, toen zij voor het eerst brood kregen, ha ha) en na goed kauwen pas doorgeslikt. Tjonge jonge wat was dat lekker! Ik vond het verstandig om het sneetje niet in 1x helemaal op te eten. Eerst maar eens de helft. Stapje voor stapje ging ik over van dik vloeibaar naar vast voedsel. Ik ben van een klein bordje gaan eten (broodbordje) èn met mes en vork. Op deze manier lijkt het alsof ik toch heel wat op mijn bord heb liggen en door met mes en vork te eten, neem ik kleinere hapjes en eet ik rustiger. Tussen elke hap leg ik mijn bestek neer. Echt een supertip voor iedereen die wil afvallen (of als je niet meer wilt aankomen, 😉 ) Zo ben ik ook een tijdje met mijn eten bezig, net als mijn gezin.
Behalve dat ik bewuster met eten omging, werd ik me ook meer en meer bewust van de noodzaak om te bewegen. Door het afvallen kon ik me makkelijker bewegen en dat gaf de negatieve spiraal (bewegen is vermoeiend en niet leuk) een dusdanig draai, dat ie draaide naar positief. Ik vond het fijn om een stukje te wandelen bijvoorbeeld. Voorheen was ik liever lui dan moe. Naarmate de kilo’s verdwenen werd het traplopen ook minder zwaar. Naar zolder lopen om de was te doen werd minder een “oh getver ik moet nog helemaal naar boven”. Het moest natuurlijk wel gebeuren, maar zonder dat ik er erg in had, verdween de gedachte van “helemaal naar boven”. Ik deed het gewoon.
Ik heb daarna nooit meer spijt gehad van mijn operatie!
Met behulp van het schema ben ik mijn voeding gaan uitbreiden. De eerste 2 dagen dus alleen dun vloeibaar, omdat de wond in de nieuwe maag het beste geneest als er geen druk op komt te staan. De hoeveelheid voeding, die ik na de operatie verdragen kon, varieerde van 2 dessertlepels tot een half dessertschaaltje. Vanaf de 3e dag kon ik dik vloeibaar gaan eten: dunne pap, magere yoghurt, melkproduct, gladde soep of kwark. In al die melkproducten zitten veel eiwitten, die mijn spieren nodig hebben om sterk te blijven. Ik keek uit naar dag 8: dan mocht ik weer vast voedsel proberen. Ik wilde bijten en kauwen!
Bij de 2e sessie vertelde 1 van de dames, dat ze zwanger bleek te zijn en daarvoor zou gaan. Ze verliet de groep en wij gingen met 9 personen verder.
Het traject waar ik ben ingestapt, is niet alleen ingrijpend voor mijn leven, maar ook voor mijn naasten. Om deze mensen te informeren over wat en hoe van de verandering, werd er een zogenaamde VIP sessie georganiseerd.
