Hoi allemaal!

Vandaag deel 7 van Jozephine haar verhaal. Zij heeft een Gastric Bypass (maagomleiding) laten doen en is bereid om haar verhaal hier te delen. Hier dus deel 7 van: Van Vol naar Slank. Veel lees plezier!

Jozephine aan het woord:
Samen met bijna iedereen uit mijn groep hadden we een groepsapp aangemaakt. Dit was en is nog steeds heel fijn. Je kunt met je vragen en opmerkingen en klachten terecht bij lotgenoten. De één maakt het wel mee, en een ander weer niet natuurlijk, maar het helpt heel veel!
Terwijl ik bij het medische onderzoek in de viscapsule groep zat, hebben anderen 2 weken geleefd op maaltijdshakes. En na de operatie moesten ze nòg een week vloeibaar eten. Ik was na een week al zo toe aan bijten en kauwen, laat staan hoe het met hen was.
Het eerste sneetje brood, dat ik wilde eten, heb ik geroosterd.
Oh spannend joh. Hoe zou mijn lijf reageren? Ik heb het sneetje in kleine stukjes gesneden (zo klein als de stukjes, die ik aan mijn baby’s gaf, toen zij voor het eerst brood kregen, ha ha) en na goed kauwen pas doorgeslikt. Tjonge jonge wat was dat lekker! Ik vond het verstandig om het sneetje niet in 1x helemaal op te eten. Eerst maar eens de helft. Stapje voor stapje ging ik over van dik vloeibaar naar vast voedsel. Ik ben van een klein bordje gaan eten (broodbordje) èn met mes en vork. Op deze manier lijkt het alsof ik toch heel wat op mijn bord heb liggen en door met mes en vork te eten, neem ik kleinere hapjes en eet ik rustiger. Tussen elke hap leg ik mijn bestek neer. Echt een supertip voor iedereen die wil afvallen (of als je niet meer wilt aankomen, 😉 ) Zo ben ik ook een tijdje met mijn eten bezig, net als mijn gezin.

Het advies was om licht verteerbaar te eten en dus goed te kauwen, waardoor de voeding in de mond goed wordt gemalen. Het was dus uitkijken met vette, zoete, hard gebakken, sterk gekruide, ijskoude en zeer warme gerechten. Door hier rekening mee te houden heb ik geen klachten gehad.
Het was heel belangrijk om voldoende vocht te gebruiken per dag. 1500 ml per dag is minimaal nodig om de voedings- en afvalstoffen te transporteren.
Afhankelijk van de grootte van het glas komt het neer op zo’n 10 glazen per dag. Toch had ik al na een paar dagen mijn ritme gevonden.
Van de NOK had ik een uitgebreid overzicht gekregen van eten, dat geadviseerd wordt, dat je af en toe best mag nemen en dat bij uitzondering gegeten mag worden. Groen, Oranje en Rood. Het voedsel is gecategoriseerd, wat het gebruik van de lijst erg makkelijk maakt. Na het lezen van de lijst werd mij nog meer duidelijk dat een juiste keuze voor gezonde producten nog belangrijker was geworden, dan voor mijn operatie. Ondanks een gezonde keuze kan de voeding niet alle benodigde vitaminen leveren, die ik dagelijks nodig heb. Om dit op te lossen slik ik elke dag een multivitaminen tablet, die speciaal ontwikkeld is voor mensen met een GBP.

Ik voelde me zo blij en trots (en nog steeds) dat ik vrij snel de aanbevolen dagelijkse hoeveelheden kon eten. Alles kon ik eten! Alleen niet meer in de hoeveelheden als voorheen. Ik werd me steeds meer bewust van wat ik in mijn mond stopte. Bewust een keuze maken. Sinds de operatie heb ik bijna geen chips meer gegeten bijvoorbeeld. Hooguit 1 chipje uit het bakje van mijn man of dochter en die dan in mini hapjes oppeuzelen. De smaak komt zoveel beter tot zijn recht nu ik bewuster eet.
Behalve dat ik bewuster met eten omging, werd ik me ook meer en meer bewust van de noodzaak om te bewegen. Door het afvallen kon ik me makkelijker bewegen en dat gaf de negatieve spiraal (bewegen is vermoeiend en niet leuk) een dusdanig draai, dat ie draaide naar positief. Ik vond het fijn om een stukje te wandelen bijvoorbeeld. Voorheen was ik liever lui dan moe. Naarmate de kilo’s verdwenen werd het traplopen ook minder zwaar. Naar zolder lopen om de was te doen werd minder een “oh getver ik moet nog helemaal naar boven”. Het moest natuurlijk wel gebeuren, maar zonder dat ik er erg in had, verdween de gedachte van “helemaal naar boven”. Ik deed het gewoon.

Volgende week deel 8 .

deel 1 deel 5
deel 2 deel 6
deel 3
deel 4

Lieve mensen,

Vandaag deel 6 van Jozephine haar verhaal. Zij heeft een Gastric Bypass (maagomleiding) laten doen en is bereid om haar verhaal hier te delen. Hier dus deel 6 van: Van Vol naar Slank. Veel plezier!

24 augustus 2015: dé dag van de operatie. Mijn man en ik waren op tijd in het RKZ. Nadat we wisten waar ik na de operatie kwam te liggen, kon mijn man naar huis en werd ik voorbereid op de operatie. In een voorgesprek wordt verteld, dat je in principe gaat voor een Gastric Bypass Operatie, maar mocht tijdens de operatie blijken, dat de darmen niet soepel genoeg zijn of zelfs verkleefd, dan kan het een Sleeve worden. Ik was toch wel nerveus geworden. Vlak voor ik de OK in ging, had ik een huilbui: straks word ik niet meer wakker. De verpleegster en anesthesist hebben mij weer rustig gekregen en daar ging ik. Ruim een uur later werd ik wakker. Het was gelukt: ik had een GBP!
Het viel niet tegen. Ik voelde me best goed. De andere patiënten op mijn kamer hadden ook een GBP ondergaan. Deze kamer in het RKZ is speciaal ingericht voor deze operatie, hetgeen onder ander blijkt uit extra brede stoelen. Zo fijn. De herkenning van de andere patiënten qua pijn of beperkingen is heel fijn.
Gedeelde smart blijft halve smart, tenslotte.

De nacht was onrustig. Om de zoveel tijd ging er een alarm af, waarmee werd aangegeven, dat er weer een nieuwe zak vocht opgehangen moest worden. Het had leuk geweest als alle zakken tegelijk vervangen hadden kunnen worden, dan hadden we allemaal waarschijnlijk iets beter geslapen.

De volgende dag bracht ik door met lezen, voorzichtig een stukje lopen en vooral met het schema van de drinktijden. Alles wat ik die dag dronk, moest ik noteren. Nu mocht ik zoveel drinken als ik wilde (maar ik kon niet zoveel drinken) maar dan alleen thee, water, limonade en bouillon. Water was vies. Zo raar, joh. Water viel niet goed en nog steeds niet. Het is alsof er een brok ijzer in je maag zit. Niet te begrijpen, maar heel veel patiënten hebben en houden er last van. Gelukkig mochten we allemaal in de middag naar huis, na goedkeuring van een arts en nadat we hadden geplast.
Ja, en dan? Hoe nu verder?
Thuis op de bank wilde ik mijn benen lekker omhoog leggen, op een grote voetenbank. Ik kon het bankje niet zelf naar me toe schuiven. Even vragen aan man of kind. Er werd heel goed voor me gezorgd. Rond een uur of 9 was ik op.
Doodmoe ben ik de trap op gelopen naar mijn slaapkamer.
Ik stond naast mijn bed en had veel pijn. Huilend dacht ik bij mezelf: waarom heb ik mezelf dit aangedaan? Ik ben mijn bed in gestapt en kon gelukkig slapen.
Ik heb daarna nooit meer spijt gehad van mijn operatie!

De 1e 6 weken mocht ik niet veel. Het is een zware buikoperatie, dus dat betekent niet zwaarder tillen dan 1 kg, niet stofzuigen, niet sporten, veel rusten en vooral: luisteren naar je lichaam. De eerste paar dagen lukte het best goed om rekening te houden met de beperkingen, want ik voelde de wondjes soms (slechts 4 kleine gaatjes had de chirurg maar hoeven maken) en de narcose moest nog uit mijn lichaam. Ik had niet veel energie. Vanuit de NOK had ik een tijdschema mee gekregen als richtlijn voor wanneer ik iets moest eten of drinken. Ik zeg expres moest, want het vreemde is, dat ik bijna geen hongergevoel meer ken. Ik kan je zeggen, dat dat een ongelofelijk vreemde gewaarwording is. In het gebypasste gedeelte van mijn maag (dus de oude maag) zitten de cellen die het hongergevoel stimuleren. Door de operatie is het hongergevoel veel minder aanwezig.

Met behulp van het schema ben ik mijn voeding gaan uitbreiden. De eerste 2 dagen dus alleen dun vloeibaar, omdat de wond in de nieuwe maag het beste geneest als er geen druk op komt te staan. De hoeveelheid voeding, die ik na de operatie verdragen kon, varieerde van 2 dessertlepels tot een half dessertschaaltje. Vanaf de 3e dag kon ik dik vloeibaar gaan eten: dunne pap, magere yoghurt, melkproduct, gladde soep of kwark. In al die melkproducten zitten veel eiwitten, die mijn spieren nodig hebben om sterk te blijven. Ik keek uit naar dag 8: dan mocht ik weer vast voedsel proberen. Ik wilde bijten en kauwen!

Volgende week deel 7!

Hieronder de voorafgaande delen.
deel 1 deel 4
deel 2 deel 5
deel 3

Hoi Allemaal!

Vandaag deel 4 van Jozephine haar verhaal. Zij heeft een Gastric Bypass (maagomleiding) laten doen en is bereid om haar verhaal hier te delen. Hier dus deel 4 van: Van Vol naar Slank. Veel leesplezier!
Deel 1 vind je hier
Deel 2 vind je hier
Deel 3 vind je hier

Jozephine haar verhaal
Daar zat ik dan. In de wachtkamer van de NOK in Beverwijk. Wat me direct opviel, waren de super brede stoelen die er stonden. Ik paste er heel makkelijk in en hij zat ook nog eens goed. Wat een verademing zeg: in een stoel gaan zitten, zonder hoeven na te denken of het wel zal passen.
De stoelen zagen er ongeveer uit zoals op dit plaatje, maar dan met leuningen en alleen maar in het zwart. (2 kinderen van 10 jaar passen er naast elkaar in, heb ik met eigen ogen gezien)

Ik was er niet alleen. Er waren nog 4 anderen, die voor een intake kwamen.
Ik mocht als eerste met de diëtiste mee. Ik gaf haar mijn papieren van de internist, diëtist en fysiotherapeut, waarna ik gewogen werd: 127, nog wat kilo. En dat met een lengte van 166 cm levert een morbide obesitas status op.
Morbide obesitas betekent, dat je overgewicht je gezondheid zeer ernstige schade kan brengen. Mijn Body Mass Index (BMI) was bijna 46. Tijdens het gesprek bleef ik rustig, kon ik helder antwoord geven op de vragen en was ik mezelf als het ware aan het verkopen, dat ik een goede kandidaat voor een Gastric Bypass operatie zou zijn. Ik was best goed bezig qua eten en drinken, vond de diëtiste. Ze vroeg hoe het kwam, dat ik zoveel van gezond eten afwist, terwijl ik niet bij een diëtiste had gelopen. Nou, zei ik, ik heb voordat ik ziek werd, wel eens bij een diëtiste gelopen; ik lees veel over gezonde voeding; praat er met vriendinnen over en heb een man, die kok is. Dus vandaar.
Een half uurtje later zat ik weer in de wachtkamer.

Bij de bewegingsdeskundige moest ik op een hometrainer laten zien, wat ik kon. Oei, zei ik. Ik fiets normaal op een elektrische fiets, maar we gaan het zien. Het viel me niet tegen, maar ook niet helemaal mee hoor. De deskundige was best tevreden volgens mij. Ze vroeg wat ik zoal aan beweging deed…….tja, uh, niet zoveel eigenlijk: op maandagavond bij de fysiotherapeut en zoveel mogelijk alles op de fiets, maar dat was het dan ook eigenlijk wel. Op het gebied van beweging viel dus nog wel het een en ander te halen.

Lieve mensen,

Vandaag deel 3 van Jozephine haar verhaal. Zij heeft een Gastric Bypass (maagomleiding) laten doen en is bereid om haar verhaal hier te delen. Hier dus deel 3 van: Van Vol naar Slank.
Deel 1 vind je hier
Deel 2 vind je hier

Elke maandagavond sport ik samen met 6 andere mensen onder begeleiding van mijn fysiotherapeut. De eerste maandag na mijn telefoongesprek met de NOK heb ik mijn dilemma met hem besproken. Hij zou een brief opstellen, waarin hij aan zou geven, dat ik onder zijn leiding hard gewerkt heb aan het verbeteren van mijn conditie en kracht. De diëtiste waar ik een aantal maanden daarvoor geweest was voor een vet-spier-vochtmeting, vroeg ik ook om een verslagje te maken. Bij mijn internist vroeg ik een overzicht van de afgelopen jaren op. Ik wilde met zoveel mogelijk papieren naar de intake/screening toe.

Behalve dat ik de informatie op internet gelezen had, wilde ik met een ervaringsdeskundige praten. De collega van mijn man nodigde ons uit om gezellig te praten over de ingreep. Met haar kon heerlijk praten over de vrouwelijke ongemakken van het dik zijn. Zo heerlijk herkenbaar allemaal. Het werd een gezellige en informatieve avond.
Woensdag 13 mei. De dag van de intake. Gespannen reed ik alleen naar Beverwijk. Ik had de medewerkster van de NOK nog gevraagd of het nodig of mogelijk was, dat mijn man mee zou komen, maar zij zei, dat hij in de wachtkamer moest blijven zitten en er dus helemaal niets aan had. Dus manlief was gewoon naar zijn werk gegaan.
Op de routeplanner had ik gezien, dat het niet zo moeilijk zou moeten zijn om de NOK te vinden, maar ik had toch maar de navigatie ingesteld. Oké, laatste bocht naar links en ik reed in de juiste straat: ingang NOK links, ingang RKZ rechts, maar waar kon ik parkeren? Door de zenuwen kon ik bijna niet meer logisch denken. Het bleek uiteindelijk helemaal niet moeilijk te zijn en dus parkeerde ik vrij snel de auto. Ik liep richting het NOK gebouw, maar liep tegen een hek aan: moest ik gewoon via de uitgang van het parkeerterrein er af. Wist ik veel.

Ik liep door de voordeur en zag, dat de NOK op de 1e etage was. Ik kon kiezen uit traplopen of met de lift gaan. Dit was de dag waarop mijn leven ging veranderen en dus koos ik voor de trap. Ik hoefde maar 2 trappen op, maar ik was blij dat ik er was. Wat zou er allemaal gaan gebeuren?