Complimenten

Hoi!

Dank aan gastblogger Jozephine !

ComplimetenComplimenten. We willen ze allemaal, maar vaak weten we niet hoe we er mee om moeten gaan. En ze zelf geven, wordt vaak vergeten. Wanneer ik er over nadenk, heb ik hele fijne momenten beleefd door een compliment. Er schiet mij het volgende te binnen: Ik was dirigente van een jongerenkoor. Elk jaar werd er een korenfestival georganiseerd in één van de kerken van de deelnemende koren. Deze koren kwamen uit onze stad of uit de nabijgelegen dorpen. Wat een feest was het elke keer. Onze dirigent was druk met een studie bezig en kon niet aanwezig zijn tijdens het festival.
Gelukkig wist hij dit ruim van te voren en in overleg werd er besloten, dat ik tijdelijk het stokje zou overnemen. Joh, wat was ik nerveus op die dag. Mijn vader was al ziek, maar kon er gelukkig toch bij zijn. We zongen de sterren van de hemel en ik was zo trots op wat we hadden neergezet. Bijna aan het einde van ons blok met liedjes, zag ik 2 van onze jongens iets doen. Oh nee hè, dacht ik, wat spoken die nu weer uit. Ze haalden nog al eens grapjes uit. Maar niets was minder waar. Eén van de twee haalde een enorme bos fresia’s tevoorschijn (ik geloof dat het er wel 100 waren) en gaf deze aan mij als blijk van waardering voor mijn inzet, namens het hele koor. Ik was zo ontroerd door het gebaar. Daar had ik het natuurlijk niet voor gedaan, maar wauw wat was ik trots.
Het krijgen van het compliment was al fijn, maar om het te krijgen ten overstaande van een kerk vol mensen, maakte het nog intenser. Ik weet nog dat ik iets zei van: maar dat hoeft toch helemaal niet?
complimentenEn dat bedoel ik dus. We genieten van het compliment, maar bagatelliseren vaak de reden. Zeg toch gewoon: Dankjewel!
Tijdens een ander festival dat ons koor organiseerde was ik ondertussen de vaste dirigent van het koor geworden. Ik had mijn technieken zelf aangeleerd door goed naar mijn dirigenten te kijken. Na afloop van ons optreden werd ik aangesproken door een koorlid: je hebt net toch een mooi compliment gekregen! Ze had een docent van de Muziek Pedagogische Academie gesproken en die had gedacht, dat ik een professional was, zo goed had ik staan te dirigeren. Wat een gaaf compliment was dat. Groter kun je toch niet krijgen als amateur? Ik heb de man opgezocht en hem bedankt. Toen kon ik het gelukkig wel. Ik begrijp ons mensen vaak niet als het gaat om complimenten geven en krijgen.
Waarom is het zo moeilijk, terwijl we het allemaal zo nodig hebben en fijn vinden als we het krijgen? Volgens mij hebben vrouwen hier meer last van dan mannen. Vrouwen geven vaker een compliment, maar kunnen ze maar moeilijk ontvangen, terwijl mannen ze niet vaak geven en gewoon bedankt kunnen zeggen als ze er 1 krijgen. Toch weer zo’n Venus – Mars ding, denk ik.
Ik heb het er wel eens met een vriendin over gehad. Zij kan moeilijk een compliment ontvangen. Ze zwakt hetgeen ze gedaan of betekent heeft af. Moet ze niet doen, heb ik gezegd. Sta open voor de woorden of het gebaar van de ander. Wees dankbaar, blij en geniet er van. Dat voelt zo verrekte goed.
complimenten xandrasplace.nlAl 14 jaar is het op 1 maart in Nederland “Nationale Complimentendag”. Niet dat ik dat al 14 jaar wist, maar sinds een jaar of 3 heb ik iets van “oh ja” als ik er op de radio het een en ander over hoor.
Natuurlijk kunnen we het gemis aan waardering in ons werk (betaald of vrijwillig) en in onze (privé) relaties niet met één dag “extra aandacht” oplossen, maar het kan geen kwaad er eens een dag (wat langer) bewust bij stil te staan. William James (Amerikaanse psycholoog 1842-1910) zei het al: “De diepst menselijke behoefte is de behoefte om gewaardeerd te worden”.

Facebook:

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*